М.Әуезов «Көксерек» әңгімесі. 1-сабақ
Қора жанындағы дүңкиген сары жотаны құлдап тарта бергенде, қалың жүнді барқылдақ қара ала төбет соңдарына түсті. Бұл Көксеректің жаз бойы ырылдасып өскен ала төбеті болатын.
Бұрынырақ кезде бұндайда асын тастап, кісіге қарап жалтақт
ап шығып кететін Көксерек енді зор дауыспен «гүрр» етіп, қара ала төбетті алқымынан ала түсті.
Алғашқы рет амалсыздан көкке қарап аузын ашып ышқынғанда, ішінен зор дауыс шыкты. Күтпеген дауыс. Көксеректің ең әуелгі ұлығаны осы еді.
​